Το ομολογώ: έχω μια αδυναμία στις χαιρετούρες. Είναι μια περιοχή της ανθρώπινης συμπεριφοράς στην οποία μπορείτε να είστε τυπικός και φυσιολογικός, αλλά μπορείτε να γίνετε και λίγο ‘περίεργος’ – χωρίς να παρεξηγηθείτε και… πολύ. Καλό είναι, βρε παιδί μου, το φυσιολογικό, αλλά συχνά καταντάει μονότονο και λίγο βαρετό.«Καλημέρα/καλησπέρα. Τα παιδιά καλά; Χάρηκα που τα είπαμε, γεια σας». Εγώ λοιπόν θα επέλεγα τη διαφορετικότητα. Ας γίνετε πια και λίγο παράξενος σε ένα τομέα! Ε, τώρα αν είστε σε πολλούς, καλύτερα να αποφύγετε τις παρακάτω ασκήσεις, μη σας πάρουν και στο ψιλό. Ιδού, κάποιες ιδέες: «Γεια σου!» –«Γεια σου κι εσένα, τσολιά μου!». «Καλημέρα» –«Καραμέλα!». «Καλησπέρα» –«Πέρα για πέρα!». «Τι κάνεις;» –«…Χαίρομαι!». «Χάι» –«Βέρι χάι!» κ.ο.κ. Τι κάνεις; –Έχταχτα! Σας προτείνω, σήμερα, κατά προτίμησιν το βράδυ –μη μας πάρουν χαμπάρι και φάμε και ξύλο!– να κολλήσετε τον πίνακα-άσκηση της τελευταίας σελίδας του κεφαλαίου στον καθρέφτη του ασανσέρ της πολυκατοικίας σας, του γραφείου σας ή ακόμα και μιας ξένης πολυκατοικίας. Είναι πολύ δυναμωτικότερο οι επιβάτες των ασανσεροδιαδρομών να ...
|
Dr Ro's blogShare your ideas for problem solving and dealing with idiots, or join the Idiots Club (a.k.a. Boneheads' Academy) in Facebook. Archives
November 2023
Categories |